lunes, 30 de mayo de 2011

GAGARIN

GAGARIN
Gagarin Fanzine
www.ferranesteve.com
Coordina: Ferran Esteve

-Describe el proyecto.
Gagarin es un fanzine de cómic e ilustración que publico conforme voy acumulando suficiente material. Es unipersonal aunque en cada número cedo 4 páginas a un dibujante invitado.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
No. De niño me interesaba mucho la carrera espacial y de adolescente todo lo soviético, así que decidí que el día que sacase algo (fuese lo que fuese) se llamaría Gagarin, en honor al cosmonauta ruso. Para mí tiene sentido pero no tiene nada que ver con el contenido del fanzine.

-¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Decidí autoeditarme cuando me di cuenta de que depender de los demás para hacer lo que quieres es un engorro. La idea básica era publicar para motivarme a hacer cosas. Trabajar con la certeza de que lo que haces llegará a alguien es un buen incentivo. Con el tiempo y a fuerza de seguir haciéndolo he ido añadiendo cierta filosofía al asunto. Con los años me he dado cuenta de que autoeditarse forma parte de una visión del mundo que ya tenía, sólo que no había atado los cabos.

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió?
Es un fanzine DIN A5 con grapas. Supongo que lo escogí porque es una especie de estándar fanzinero y aunque me lo he planteado, no me parece adecuado cambiarlo.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Voy dibujando para el fanzine o para otras publicaciones. Cuando tengo material suficiente o veo que lo voy a tener en breve, invito a alguien a participar como dibujante invitado. Cuando lo tengo todo maqueto y a fotocopiar.

-Algunos autores que participan en Gagarin...
Cronológicamente: Guille Martínez-Vela, Martín Romero, Luis Demano, Félix Díaz, Clara-Tanit, Martín López Lam.

-Detalla los pormenores de Gagarin...
Edito Gagarin yo solo, de modo que me encargo de todos los gastos. Al principio era gratuito y no recuperaba la inversión de ningún modo. De todos modos, la tirada es muy limitada y saco uno al año o poco menos, los gastos no son muy elevados. Intento controlar al máximo todo el proceso, algo que me ha llevado a ser muy doméstico, quizá demasiado. En la distribución se nota mucho, como es la parte que más detesto me limito a vender el fanzine sólo por Internet o en ferias. Si no llega a ser por Internet puede que me hubiese cansado de autoeditarme. El contacto con gente próxima a lo que hago, aunque esté lejos geográficamente, es muy reconfortante. 

-Aventúrate haciendo un augurio del tiempo de vida del proyecto.
No me imagino dejando de editar el fanzine. *

domingo, 29 de mayo de 2011

SHORT

SHORT
Design Journal from Valencia.
www.pocketmagazine.es
Coordina: Alejandro Benavent - d[x]i magazine.



-Describe el proyecto.
SHORT es un híbrido entre revista y libro que promueve el diseño, el interiorismo, la arquitectura, la fotografía, la ilustración y la moda, con Valencia como ciudad protagonista.

-¿Cuándo nació?
En septiembre de 2010.

-¿Cuál es el formato?
148 páginas formato A5.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Los contenidos se realizan de forma específica para cada número y se organizan en distintas secciones.

-Algunos autores que participan en SHORT...
Óscar Díaz, Ibán Ramón, Vicente Luján, Marcelo Alegre, Yonoh, Javier Herrero, Carlos Velasco, José Aranda, Carlos Maiques, Derek M. Ballard...

-¿Cómo se financia SHORT?
Con publicidad.

-¿Funciona bajo un sello editorial?
Forma parte de las publicaciones editadas por d[x]i magazine. *

LA 13-14

LA 1314
La 1314 Fanzine
www.la1314fanzine.com


-Describe el proyecto.
Un fanzine de gente diversa que hace cosas diversas.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Nada que ver.

-¿Cómo nació La 13-14? ¿Por qué autopublicar?
Debatiendo en una kafeta del Mayhem.
Porque nadie mas publicaría lo que hacemos.


-¿Cuál es el formato y por qué se eligió?
Es un papel tamaño A5. Se eligió así por optimización.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Tó pa dentro. Nuestra edición es sobreyectiva.

-El mejor actor de 13-14...
Jorgito.

-Detalla los pormenores de La 13-14...
Se financia mal. Se construye a partir de colaboraciones. Es todo original. Es todo mestrual. No tenemos destinatario determinado. Las barras de los bares del Marítimo y el correo electrónico. Somos un fanzine endomágico del Marítimo. Buscamos el equilibrio entre el coste y la demanda. Se autodistribuye en 5 segundos. Fifty y fifty. De vez en cuando hacemos presentaciones-lanzamientos. Somos poco leídos. *

KOVRA

KOVRA
Fanzine Kovra
graficavaliente.blogspot.com
flickr.com/graficavaliente
Coordina: Martín López.



-Describe el proyecto.
KOVRA es un fanzine de cómics, digamos, un poco raro. Todavía está en proceso de ser algo concreto, lo único que tiene seguro es que no quiere ser condescendiente con el lector. Quiere que las páginas del fanzine le golpeen la cara al lector.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto? 
Es sólo un nombre sin sentido.

-¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Nació un poco por inconformidad con el tipo de publicaciones que veía. Las que me molan tienen una periodicidad irregular y las habituales no publicaban el material que me hubiera gustado leer. Una cosa lleva a la otra: si no te gusta lo que ves, vas y lo haces tú. ¿Cómo? Publicando el tipo de cosas que te gustaría ver a ti y a gente que seguramente está tan incorforme como tú.

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió?
El formato es el del clásico fanzine de cómic: A5 y fotocopia en blanco y negro. Quizá pronto me anime con la imprenta pero sólo será por el gusto que da oler la tinta del offset.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Voy invitando a autores que ya conozco o he ido conociendo en el periodo entre número y número. Por lo general siempre hay alguien nuevo que además no he visto publicado en otro fanzine (mola eso de conocer registros nuevos). Nunca pido un tema específico para el número, por eso siempre tengo que confiar en la calidad de los autores y, aunque la mezlca siempre ha sido muy bizarra, nunca me han decepcionado. Creo que existe confianza entre ambas partes.

-Algunos autores que participan en Kovra...
Pablo Soto, Álvaro Nofuentes, Carlos Maiques, Jorge Parras, Rodrigo La Hoz, Victor Fructuoso, Jonnathan Black, Roque Romero, Paola Gaviria, Manuel Gómez Burns y Martín López, claro.

-¿Cómo se financia Kobra?
Con la paga extra, por eso sale 2 veces al año. Cuando me quede sin curro ya veré qué hago.

-¿Funciona bajo un sello editorial?
Forma parte del catálogo de Ediciones Valientes.

-Aventúrate haciendo un augurio del tiempo de vida del proyecto.
¿Cómo? ¿No es el año que viene el fin del mundo? *

EL TEMERARIO

EL TEMERARIO
Fanzine El Temerario
graficavaliente.blogspot.com
flickr.com/graficavaliente
Coordina: Irene Pérez y Martín López.


-Describe el proyecto.
El Temerario es un fanzine de ilustración y dibujo (su contenido es completamente gráfico) donde publicamos a diferentes autores con estilos y temática más personales de lo habitual. En sus páginas han pasado ilustradores, grabadores, grafiteros y artistas que se desarrollan en el campo del dibujo.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Ya lo ves, arriesgados hasta el suicidio. Intentamos que cada número sea diferente que el anterior... ir un paso más adelante, ya sea en páginas, formato o edición.

-¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Habíamos formado Gráfica Valiente y necesitábamos una plataforma que mostrara el espíritu y las intenciones que nos motivaban en aquel momento. Autoedición no es autopromoción (aunque pueda ser una consecuencia), sino hacer las cosas como quieres con los medios que tienes, y los únicos medios con los que contábamos entonces y ahora son nuestro ingenio y criterio a la hora de elegir a los participantes.

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió así?
Salvo el número 2 que era un acordeón desplegable, el resto de números miden 140mm x 160mm. El formato no se ha elegido, ha sido así durante este tiempo, lo que significa que quizá lo repitamos o que cambiemos de formato.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Ambos hacemos una lista con autores que nos molaría que participaran. Luego discutimos las propuestas y vemos qué autores tienen más relación entre sí y cuáles funcionan mejor en conjunto. ¡Es como hacer una selección de fútbol! Tiene que haber un poco de todo, sin repetir, sin que se haga monótono pero tampoco muy disperso. Como El Temerario nunca tiene un tema en concreto, nos guiamos por los estilos, por eso los autores siempre varían, a pesar de que varios han participado en más de un número.

-Algunos autores que participan en El Temerario...
Roque Romero, Paola Gaviria, Manuel Gómez Burns, Aleksandra Waliszewska, Renso Gonzales, Fernando del Toro, Alejandro Valbuena, 3501, Escif, Mik Baro, Sae Aparicio, Rafa Blanco, Giuliana Origgi, Cristina Llanos, Jorge Pérez Rubial, Marta Pina, Nadia Barkate, Tostern Illner, Dora Cancikova, Alber Foolmoon, Aliz Itxion, André Lemos, Alejandro Rodríguez, Irene Pérez y Martín López.

-¿Cómo se financia El Temerario?
De dos maneras: intentamos engañar a alguien para que suelte dinero (sólo sucedió en los 2 primeros números) o nos intentamos engañar a nosotros mismos para costear la edición. Los últimos números se han pagado prácticamente ellos mismos, lo cual supone un alivio. Confiamos que próximamente El Temerario tambíen nos pague las cervezas.

-¿Funciona bajo un sello editorial?
Ediciones Valientes. *

martes, 24 de mayo de 2011

Milimbo

Coordina: Juanjo G. Oller

- Describe brevemente de qué  va la publicación.
Milimbo somos una pequeña editorial que hacemos libros gráficos en los que la narración visual es la prioridad. No pretendemos limitar la franja de edad de nuestros lectores, son libros para todos porque el hombre primero es niño y empieza a leer viendo imágenes. Por eso nuestros libros son esencialmente recreaciones de los cuentos populares y de hadas porque están repletos de simbolismo y esconden imágenes en su lenguaje.

- ¿De qué forma el nombre refleja la filosofía del proyecto?
Milimbo es ese “no” lugar donde tienen cabida aquellos libros que no se puede clasificar ni cuantificar. Es de alguna manera donde van a parar los libros en pena.

- ¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Nacimos en el año 2007 como resultado de la participación el el Festival de libros ilustrados de Barcelona “Cómo pedro por mi casa”. Nos dimos cuenta que había más gente como nosotros que montaba su pequeño sello editorial para darle salida a sus propios proyectos sin otra premisa más que enseñar y difundir su trabajo.

- ¿Cuál es el formato y por qué se eligió así? ¿Se trata de un fanzine, un libro o qué?
Hacemos “libros” incluso cuando hacemos posters ilustraciones o cualquier otra cosa, siempre los tenemos presentes. Libros en el más amplio y abierto sentido de la palabra (diferetes formatos, procedimientos, calidades...). Pero libros para los que les guste tenerlos entre sus manos, tocar el papel, oler la tinta,...

- ¿Cómo hacéis la edición de cada número/título?
Tenemos siempre muchas ideas rondándonos, proyectos de nuevos libros, vamos a decirle a este a el otro...pero siempre hay la limitación económica. Queremos hacer libros vivos, no pretendemos llenar los huecos de las estanterías de las librerías ni tener fondo editorial, por eso sacamos pocas novedades y elegimos con mucho cuidado lo que vamos a editar.
  
- Algunos autores que han participado en el proyecto...
Empezamos como una iniciativa de autoedición, pero poco a poco vamos a introducir  otros autores con los que ya estamos trabajando entre ellos Giovanna Ranaldi, Claudia Polizzi y Michele Galluzzo, Javier Zabala... y andamos trás la edición de algún clásico que ya no se editan.
  
-¿Cómo se financia? Se trata de un proyecto autogestionado, en el que trabajamos básicamente 2 personas definiendo cada libro, eligiendo contenidos, autores, coordinando, revisando, produciendo, distribuyendo, presentando y difundiendo.

- ¿Se contruye a partir de convocatoria libre, de invitaciones, colaboraciones con amigos, encargos?  
Pretendemos que exista una continuidad, esto implica planificar la edición de unos  títulos al año. Vamos plantando, recogiendo y volviendo a sembrar. No deja mucho beneficio pero permite continuar.

-¿Existe algún nexo común (estilo) entre los autores que participan?
El nexo común entre los autores es básicamente la presencia gráfica en el diálogo ilustrado.

-¿Cómo se llegó al precio de venta? 
 Hacemos tiradas cortas sobre 500 ejemplares, ésto define el precio del libro, nosotros mismos hacemos la distribución, teniendo así contacto directo con los libreros y consumidores lo que nos da una información de primera mano.

-¿Dónde ha recibido mejor acogida:entre el público físico o virtual (internet)? -
Los libros se pueden encontrar en librerías especializadas de libro ilustrado, contactándo con nosotros y en nuestra tienda en internet.

-¿En qué otros eventos/ferias habéis participado? 
Pretendemos que se nos vea por eso procuramos ir a algunas Ferias, como el Festival del Libro ilistrado de Barcelona “Como Pedro por mi casa” o el Salon de la Petite édition de Saint Priest, Salon du Livre de Montreuil, Feria de Bolonia, Tenderete, etc

-¿Qué otros proyectos han inspirado directamente el tuyo?
 Otros proyectos editoriales han inspirado el nuestro como Media Vaca, Topipittori, Corraini, Memo, Hélium, etc

lunes, 23 de mayo de 2011

LA COSTAESTE

LA COSTAESTE
Serigrafía artesanal La costaeste.
Coordina: Jussi Folch y Patricia Rubio.


-Describe el proyecto.

“La costaeste“ es un estudio-taller de diseño y serigrafía situado en Picassent. Su objetivo es trasladar el diseño al trabajo artesano de la serigrafía e ilustración, buscando la autenticidad del trabajo manual que hace que los productos sean únicos. Intentamos prescindir del trabajo puramente digitalizado, fusionándolo con el artesanal; involucrándonos de igual manera en proyectos propios o ajenos.
Estampamos serigrafía desde una copia única a tiras en serie... ideal para la gente que sólo quiere realizar un par de camisetas o carteles. No pretendemos competir con empresas mecanizadas de gran tirada. Todo lo contrario: apostamos por el  trabajo artesano hecho a fuego lento. También tenemos nuestras propias colecciones de camisetas, estuches de pintor, bolsas... que vamos elaborando.


-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Lo que refleja el nombre es nuestra ubicación geográfica a nivel nacional. Queremos tener cuidado con los nombres: es muy sencillo poner una etiqueta y la verdad no tenemos ningunas ganas de defenderla. Poner un nombre cualquiera nos viene bien para no dar muchas explicaciones.

-¿Cómo nació La costaeste? ¿Por qué autopublicar?

Nació de la ilusión de realizar un trabajo propio con nuestras manos. A partir de ahí aterrizamos y comprobamos los pros y contras que tiene cualquier proyecto medianamente honesto. ¿Porqué autopublicar? Porque cuantas menos manos toquen el proyecto propio, mejor. 


-¿Cuáles son los soportes y formatos?
Empezamos con las estampaciones en textil (que era el deseo inicial) y luego ya, por el camino, íbamos cogiendo cualquier cosa que encontrábamos por el taller y hacíamos pruebas. Ahora estampamos en textil, papel e incluso hemos incorporado transfer y vinilo.


-¿Qué ritmo lleva La costaeste?
Trabajamos en proyectos de clientes para poder subvencionar los nuestros. Y una vez tenemos el material, buscamos el tiempo. Se trata de hacer algo que nos gusta y apetece, no tenemos ningún tipo de presión y al final las cosas van saliendo. La mayoría de las veces las ilustraciones son bastante improvisadas.


-Algunos autores que participan en La costaeste...
Hemos hecho bastantes trabajos para bandas, festivales y autores como Mik Baró (Surforama), Joâo Lelo, La Camorra (Caballo trípode), Mr Stare Gallery, Davila 666, Venereans…
De hecho, tenemos un proyecto donde nos gustaría hacer una puesta común con diferentes autores. Pero aún estamos formalizando todo esto, y no queremos precipitarnos o empastarnos.


-Aventúrate haciendo un augurio del tiempo de vida del proyecto…
Tenemos la sensación de que acabamos de empezar y de que aún tenemos mucho que aprender y trabajar. *


ARGH!

ARGH!
www.arghcomic.com
Coordina: Félix Díaz y Jorge Parras.


-Describe el proyecto.
Bajo una cuidada edición, ARGH! reúne algunos trabajos de cómic e ilustración de autores que en ocasiones por su estilo personal no encajan en otras publicaciones.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Violencia, escatología, bizarrismo... ARGH! (aunque también publicamos cosas bonitas).

-¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Nos dimos cuenta de que no encajábamos en ninguna publicación profesional, así que decidimos sacar una propia para dar a conocer nuestro trabajo.

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió así?
1000 ejemplares, tamaño 19x28,5cm, 48 páginas, dos tintas. Pensamos que es un formato cómodo de lectura. Decidimos publicar a dos tintas por estética y economía.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Damos a los autores las especificaciones técnicas y fecha de entrega, juntamos todo el material, pedimos las traducciones a Marcos Ferrús. Félix en Alemania, lo maqueta todo y lo envía a la imprenta, a la cual acudo para controlar las pruebas de impresión, dos semanas después me lo envían a casa.

-Algunos autores que participan en ARGH!
Molg H, Nestor F, Bob Flynn, Martín Romero, Paola Gaviria, Martín López, Luis Demano, Jorge Pérez-Ruibal, Ferran Esteve, Heiko Muller, Puño, Mar Malota... y algunos más.

-Detalla el proceso de elaboración de ARGH!
El dinero para financiar ARGH! sale de nuestros bolsillos, con la ayuda de algunos colegas que nos patrocinan por medio de publicidad. Pagamos a los autores una cantidad simbólica por página, que nunca se acerca a lo que vale su trabajo. Pedimos que nos hagan páginas a propósito, encargando un número de páginas determinadas a cada autor. Bastantes autores se ofrecen a colaborar enviando muestras de su trabajo, y aunque en algún momento publicamos a algunos, hoy en día no es una convocatoria abierta. Somos nosotros los que escribimos a los autores que nos interesan. *

sábado, 21 de mayo de 2011

TIGRE ENORME

TIGRE ENORME
Un tigre de ochenta patas además de muslos.
tigreenorme.blogspot.com
Coordina: Ahora que los ladros perran Ediciones (Andrea Canepa, Irma Marco, Laura Gómez Darijo y Clara-Iris Ramos).



-Describe el proyecto.
TIGRE ENORME es un fanzine, no equilátero y casi rectangular, de ilustración y visualismos varios, con algún que otro cacharro sonoro.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Ajá. El nombre TIGRE ENORME es una especie de pleonasmo, como una redundacia boba, porque tal felino es de por sí de tamaño gigantesco. Eso, y que nuestro principio es la cuadrupez y las otras fabulosas patas que le salen, que son las que hacen posible tal micro-acontecimiento.

-¿Por qué autopublicar?
Porque el pleonasmo autopublicar mola, ¡mola!

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió?
Nos encanta la imposible redondez del papel, planico, planico... es un fanzine con una sencilla impresión a dos grapas, metido en una bolsa etiquetada y con objetos, ¡muchos objetos!

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Se propone una constricción temática, se contacta, consulta, se habla mucho con los colaboradores, se va a visitar al estupendo Uba, montaje, impresión, serigrafiado, se echan horas y ganas para construir los objetos en plan comando... luego se pone el dedo en algún lugar del diccionario por azar para extraer conclusiones... y se mima mucho, todo a partir de la horizontal.

-Algunos autores que participan en TIGRE ENORME...
En el primer número, y en calidad de sustantivación tropical, han participado: Adriana ciudad, Ana Cibeira, Andrea Canepa, Azucena González, Arnau Sala, Clara-Iris Ramos, Dani Sanchis, Diógenes, Don Rogelio, el bluo, HAZ, Irma Marco, Isabel Gil Sánchez, Laura Gómez Darijo, Lucía Coco Pino, Luis Demano, Marta Antelo, Martín Aramburú, Martín López, Playanueva,  Po poy, Rampova Cabaret, Rey Mate y V. Fructuoso's Phatastykon Satana.

-¿Se contruye a partir de convocatoria libre, de invitaciones, colaboraciones con amigos, encargos?
Fundamentalmente se trata de colaboraciones amigas, que se apalabran en estupendas  precipitaciones con el codo en barra, aunque  también en forma de invitación vía mail a personas que conocemos por los mundos interneteros y que seguimos desde hace tiempo porque nos gustan mucho.

-Aventúrate haciendo un augurio del tiempo de vida del proyecto…
¡Ju, ja! Segundo número en breve, que las reuniones molan un huevo. *

viernes, 20 de mayo de 2011

UNA

UNA
UNA Fanzine
Coordina: Rafa Blanco, Carol Jiménez, Ariadna Solsona, Anselm Solsona y Daniel Thomàs.

1-Describe el proyecto.
Autoedición Low Cost. UNA fanzine es mayoritariamente de ilustración y va de cine. Ésa es la única pauta que se da a los autores... después cada uno tira por donde le da la gana.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
¡Todos a UNA como en Fuenteovejuna!

-¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Nació de las ganas de unos colegas de salir de las movidas diarias y hacernos un fanzine apetecible. ¿Por qué autopublicar? ¿Para qué queremos a nadie que haga las cosas por nosotros?

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió así?
40 páginas b/n, 12 x 18 cm y cubiertas serigrafiadas a dos tintas. Queríamos que la doble página se obtuviera de un A4 pero preferíamos no coger un formato estandarizado y además meter páginas a sangre. Es un “fancine” de todas todas.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Esta vez hicimos una edición limitada a 150 ejemplares numerados.
UNA fanzine ha sido una toma de contacto. Probarnos más allá del buen rollo de tomar unas cervezas. A pesar de movidas varias, se puede decir que hemos funcionado bastante bien.


-Algunos autores que participan en UNA fanzine...
En el primer número: Aliz, Cinta Montserrat, Martín López, Ariadna Solsona, Rafa Blanco, Dani Thomàs, Carol J, Arnie`s Love, Carolina Celas, REN, Gustavo Berocan y Lorenzo Pierro.

-¿Cómo se financia UNA fanzine?
Nos rascamos el bolsillo y con lo que saquemos de este primer número para el siguiente, y así…

-¿Se contruye a partir de convocatoria libre, de invitaciones, colaboraciones con amigos, encargos?
El contenido de este fanzine se ha hecho con colaboraciones de gente que conocemos y nos gusta. Por cada nuevo número que saquemos, los cinco que dirijimos el fanzine nos reunimos y hacemos una lista negra de gente que nos gustaría que participase.

-¿A qué público se dirige?
El fanzine va dirigido a público adulto.

-¿Cómo se llegó al precio de venta?
El precio de venta se estipuló pensando en los gastos de cada número en fotocopias y los propios de las serigrafías.

-¿Cómo se distribuye?
Básicamente por internet y por las tiendas de confianza. Si no me falla la memoria, hay en Barcelona, Granada y Valencia (¡Gracias Bólido de Fuego!)

-¿En qué otros eventos/ferias habéis participado?
Hemos tenido ejemplares en Art Libris y en un par de semanas estaremos en el Ilu·Station Indie Comix Fest en Barcelona.

-¿Cuál es el tiempo de vida del proyecto?
Al proyecto como colectivo le auguro mucha vida. UNA fanzine, como fanzine, está en fase de extinción. ¡Lo nuevo viene pisando fuerte! *

jueves, 19 de mayo de 2011

PUSILÁNIME

PUSILÁNIME
Colección PUSILÁNIME.
coleccionpusilanime.blogspot.com
Coordina: Marta Pina.





-Describe el proyecto.
Pusilánime es una iniciativa editorial autogestionada creada para publicar una colección de pequeños proyectos gráficos. A partir de un formato fijo cada artista presenta una propuesta, con total libertad de contenido y técnica. Su única limitación es que quepa en la carpeta, de la que se editan 100 ejemplares. De esta manera, la colección muestra una gran variedad de recursos y acercamientos, tantos como autores invitados.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Pusilánime (Del lat. pusillanĭmis). adj. Falto de ánimo y valor para tolerar las desgracias o para intentar cosas grandes.
Como indica la definición, nuestro objetivo son las cosas pequeñas…

-¿Cómo nació?
A partir de un proyecto personal surge la colección Pusilánime, ofreciendo a distintos autores la posibilidad de participar en cada número. La idea nace con el único fin de sacar a la luz pequeños proyectos gráficos difíciles de publicar en otros medios.

-¿Cuál es el formato?
Utilizamos un formato de carpeta muy reducido, con una ventana troquelada que permite ver el interior. La idea es que cada autor aproveche las cualidades de la carpeta para realizar su propuesta. Podríamos definirlo como kits gráficos, pero no podemos establecer características comunes a todos los números.

-¿Cómo hacéis la edición de cada carpeta?
El autor plantea cómo resolver su propuesta y buscamos la mejor manera de producirla. Según cada caso intentamos aprovechar todos los recursos que están a nuestro alcance para reducir los costes, compartiendo el trabajo y las horas de taller.
No tenemos una periodicidad fija de publicación. Al tratarse de publicaciones muy personalizadas existe un compromiso con el autor y hasta ahora no ha sido necesario marcar un plazo concreto. La cosa va sobre la marcha…


-Algunos autores que participan en Pusilánime...
Hasta el momento hemos editado 7 números a cargo de Marta Pina, Ángela Sánchez de Vera, Sergio Luna, Mik Baro, Martín López, Juan José Martín y Noé Bermejo. *

USTED

USTED
Fanzine Usted.
estebanhernandez.net/fanzine-usted
www.facebook.com/pages/Fanzine-Usted/163130887569
Coordina: Esteban Hernández.

-Describe el proyecto.
He dibujado novelas gráficas, he publicado tiras cómicas, y además de llevar muchos años colaborando en fanzines, éste que coordino me da pie para rodar algunas ideas, recopilar material disperso y reunir a colegas y admirados.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
"Usted" es un apelativo respetuoso y además me gusta. En el fanzine no hay filosofía, y si la hubiera, es una consecuencia del trabajo. La filosofía es dibujar tebeos.

-¿Cómo nació Usted? ¿Por qué autopublicar?
Publicaba periódicamente en fanzines, se fueron todos a tomar por culo a la vez y me quedé con material inédito en la carpeta. Después el gusanillo, y a día de hoy porque me gusta, me sienta bien.

-¿Cuál es el formato de Usted?
Es un fanzine bien editado, primero con fotocopias plegadas y grapadas, y después en imprenta. Lo siguiente será el lomo, ¡pero a ver quién vuelve a las grapas después!

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Lo edito a través de Gráfica Valiente (Martín López). Yo dibujo mis propias páginas y pido las colaboraciones. Cuando lo tengo todo, dibujo la cubierta y la contra, los créditos y alguna cosa más que haga falta. Le pongo un orden, Martín lo lleva a la imprenta, pago y lo llevo a distribuir.

-Autores que participan en Usted...
Quizá se me escape alguno: Albert Monteys, Enrique Lorenzo, Paco Alcázar, Puño, Álvaro Nofuentes, Miguel B. Núñez, Martín López Lam, Iván Rojo, Carlos Maiques, Ed, Diego Arandojo, Paco Redondo, David Ruiz, Mik Baró, Carlos Vermut, Fermín Solís, Julibert, Luis Núñez de Castro, David Rubín.

-¿Cómo se financia Usted?
Con mi propio dinero y con lo que saco de los anteriores.

-¿Funciona bajo un sello editorial?
"Ediciones Valientes" firma la edición de cada libro y hace que quede bonito.

-¿Se construye a partir de convocatoria libre, de invitaciones, colaboraciones con amigos, encargos?
Siempre soy yo quien pide las colaboraciones, aunque agradezco el interés y que pregunten.

-¿Se realiza con contenido hecho a propósito o es una selección de material ya existente?
Pese a que intento no molestar, los colaboradores dibujan a propósito, cosa que agradeceré en esta vida y en las dos siguientes.

-¿Hay periodicidad?
Anual, aunque ya sabe el diablo que hecha la ley, hecha la trampa.

-¿Cuál es el tiempo estimado de realización de cada número?
No tengo ni idea. Hay gente que entrega al primer aviso y esperan tanto que se me cae la cara de vergüenza. No lo sé.

-¿A qué público se dirige?
Adulto.

-¿Existe algún nexo común entre los autores que participan?
Creo que sí. Todos me gustan mucho, así que supongo que el nexo soy yo mismo.

-¿Cómo se llegó al precio de venta?
Calculando el gasto por número y el porcentaje que se lleva la distribuidora.

-¿Cómo se distribuye?
Me lo lleva "SD Distribuciones", una distribuidora de tebeos. Hasta donde alcanzo yo, los llevo en mano.

-¿Dónde ha recibido mejor acogida Usted: entre el público físico o virtual (internet)?
Físico. En Internet no sé qué acogida tiene. Lo han reseñado en algunas webs de comics y lo han puesto bien muchas veces.

-¿En qué otros eventos/ferias habéis participado?
Bólido de Fuego (Martín, otra vez) lleva el fanzine aquí y allá. Le estoy muy agradecido.

-¿En qué otros proyectos se inspira Usted?
En las publicaciones unipersonales de Clowes, Joe Matt, Tominé o Crumb.

-Aventúrate haciendo un augurio del tiempo de vida de Usted…
No lo sé. Lo veo como algo indefinido por ahora, pero nadie sabe. *

miércoles, 18 de mayo de 2011

TRABUC RECORDS

TRABUC RECORDS
La llum al final del tunel, és un tren.
www.nodo50.org/trabucrecords
Coordina: Eduard.

-Describe el proyecto.
Segell discogràfic, distribuidora de discos, fanzines, llibres i samarretes dintre de les “escenes” punk-hardcore-crust-grind creat en 2003, 43 edicions fins maig de 2011. També s’organitzen concerts i gires tant estatals com europees de bandes afins, encara que NO sota el nom de Trabuc.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Dispara però no mata (encara que sí podria matar si es dispara molt a prop de l’objectiu), apunta en una direcció pero abarca molt, cada tir són desenes de ferides. L’usaven fa mooolts anys els pobres desgraciats que no poseïen més que la seua dignitat i llibertat.

-¿Cómo nació? ¿Por qué autopublicar?
Per necessitat i avorriment. ¿Per què no autopublicar? He editat tant a les meues bandes com a bandes afins. ¿Per què deixar en mans de terceres persones el teu propi treball? A més a més, és divertit ser part de tot el procés: creació, publicació, distribució, etc.

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió?
90% d’edicions en vinil. La música de veritat és en vinil. Vinga va, el cassette també mola molt. El CD ha segut la gran patranya de la industria musical des dels 90 cap ací. A banda de la “pirateria”, però això ja ha segut més recent. No tenen vergonya.

-¿Cómo hacéis la edición de cada disco?
Cada edició es diferent encara que hi ha alguns pasos bàsics. S’acorden 4 coses amb la banda en qüestió, es demana pressupost a la fàbrica, es recopila la grabació masteritzada i l’art per al disc, s’envia a fàbrica, es paga, s’espera, es desespera, arriben els discos, somriures i alguna llàgrima.

-Autores que participan en "Trabuc Records"...
Algunes de les bandes que he editat són: Anti-playax, No Escape, Holocaust In Your Head, Seein Red, Insomnio, Moho, Concentration Summer Camps, Looking For An Answer, Hörror, Desguace, Makiladoras, Disparo, Black Panda, Derrota, Lost Boys, Leadershit, Tempesta, etc.

-¿Cómo se financia el proyecto?
Amb les vendes de material editat, treballs precaris que he anat aconseguit durant els anys i la venda de productes agrícoles.

-¿Se contruye a partir de colaboraciones con amigos o encargos?
Col·laboracions amb amics, açò és cosa de col·legues.

-¿Se realiza con contenido hecho a propósito o es una selección de material ya existente?
Lo primer. Encara no he editat cap recopilatori, pero no es descarta.

-¿Hay periodicidad?
No.

-¿Cuál es el tiempo estimado de realización de cada disco?
Cada edició és una aventura, hi ha discos que s’han editat en 2 mesos, des del primer contacte amb la banda fins veure el disc editat; altres han trigat mesos i inclús anys.

-¿A qué público se dirige?
A joves biològics i d’esperit una mica descarriats.

-¿Existe algún nexo común entre los autores que participan?
Si. Més qué musicalment crec que el nexe es d’actitut, filosofía o dis-li com vullgues.

-¿Cómo determináis el precio de venta?
Més o menys es un preu estándar dintre del “mundillo” del punk hardcore Do It Yourself: LP’s a 8 euros, EP’s a 4 euros.

-¿Cómo se distribuye?
Es distribueix internacionalment dintre d’una xarxa no organitzada de gent que edita materials semblants a qualsevol part del món. Així com jo distribueixc discos del Japó, les Amèriques o Europa, a eixos llocs tan exòtics també es poden trobar edicions de Trabuc Records.

-¿Dónde ha recibido mejor acogida: entre el público físico o virtual (internet)?
Fisic. En internet no hi ha públic, hi ha pirates que ho volen tot sense pagar res, com diría Alejandro Sanz.

-¿En qué otros eventos/ferias habéis participado?
A banda de concerts i festivals, he estat a algún encontre de distribuidores de les mateixes característiques i alguna fira del llibre anarquista.

-¿En qué otros proyectos se inspira "Trabuc Records"?
Doncs en els segells que m’han inspirat pel tipus de grups/música que editen serien Prank Records, Havoc Records, Skuld Releases, i algún més que ara no recordé. Crec que les meues fonts d’inspiració són altres que segells i distribuidores. *

martes, 17 de mayo de 2011

CONDÓN

CONDÓN
Fanzine Condón.
revistacondon.blogspot.com
Coordina: Jose Tomás. Desde abril 2010.


-Describe el proyecto.
CONDÓN es un fanzine de humor, lleno de tebeos delirantes,  entrevistas locas, artículos divertidos y chistes de pedos, culos peludos y por supuesto, pollas.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Perfectamente: CONDÓN es un fanzine de humor profiláctico.

-¿Cómo nació?
Quería hacer una revista profesional para hacerme rico y pagar una miseria a mis colaboradores. Pero como soy un inútil, la revista se ha quedado en un fanzine, yo soy más pobre y los colaboradores no se llevan ni un céntimo.

-¿Cuál es el formato del fanzine?
Hojas de papel fotocopiadas, dobladas y grapadas. Un jodido fanzine, vaya.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Me pongo en contacto con los colaboradores y les pido que me manden tebeos, chistes, artículos y entrevistas. Como son gente estupenda, me hacen caso y puedo hacer el fanzine.

-Algunos autores que participan...
Todos gente maravillosa, ya te digo: Jorge Parras, Juarma, Luis Demano, Fum, Manu Riquelme, Mario Albelo, Héctor Melchor, Roger, Gustavo Sala, Abel Pajares Pardo, Teodoro, Eloy Va, Naxo Fiol, David Molina...

-Aventúrate haciendo balance sobre CONDÓN.
El pasado mejor no recordarlo y del futuro mejor no hablar. *

lunes, 16 de mayo de 2011

DISCOS CALAMIDAD

DISCOS CALAMIDAD
Pequeño sello discográfico de música primitiva valenciana.
discoscalamidad.blogspot.com
Coordina: Don Rogelio J. y Maria Pedro


-Describe el proyecto.
Diminuto sello discográfico que pretende editar (en vinilo) música primitiva de la ciudad de Valencia y pedanías.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
Es evidente.

-¿Cómo nació?
Nació de la necesidad que tenían sus socios fundadores de autoeditarse los proyectos musicales en formato vinilo. ¿Por qué? ¡Porque es lo mas molón del mundo!

-¿Cuál es el formato y por qué se eligió?
El vinilo es el formato físico musical por excelencia. Nunca murió y hoy, con los formatos físicos más obsoletos que nunca, el vinilo está en un nuevo y flamante apogeo. La calidad de sonido es indudable, superior, y además es un soporte ideal para el arte visual.

-¿Cómo hacéis la edición de cada disco?
Pues cogemos y la hacemos.

-Algunos autores que participan...
Los Tracahombres, Las Rodilleras, Tumba Swing, Aullido Atómico...

-Revela los entresijos de "Discos Calamidad".
El sello se autogestiona. Los artistas son invitados a participar con una edición de material que creemos que va en la línea del sello, sin importar si es inédito. Va dirigido a personas que les gusta la música cruda, primitiva y texturosa. Sin artificios. El precio de venta es muy popular y sin embargo nos permite seguir editando cosas nuevas. Se distribuye a través de nuestro blog y en algunas tiendas de discos de Valencia. *

TUMBA SWING

TUMBA SWING
SuperZine del Hampa y monobanda Trash Chatarra Blues.
tumbaswing.blogspot.com
Coordina: Don Rogelio J.


-Describe el proyecto.
Fanzine de historieta e ilustración, desde el subsuelo para el subsuelo.

-¿Refleja el nombre la filosofía del proyecto?
¡Es descriptivo total! Bailongo y mortal.

-¿Por qué autopublicar?
¿Cómo NO autopublicar?

-¿Cuál es el formato?
Fanzine formato papel Din A4 color y B/N. Se eligió así porque evidentemente es el formato más molón. También existe la edición digital, única y exclusivamente por hacernos los modernos.

-¿Cómo hacéis la edición de cada número?
Pues cojo y la hago.

-Algunos autores que participan...
La intelectual Clara-Iris, el inmortal Von Victor, Galbitrónico, Cris Crust, Don Rogelio J…

-Revela los entresijos de "Tumba Swing".
Se financia con el dinero de la droga y bajo el mecenazgo de Uba. Funciona mediante la extorsión a artistas que nos gustan y es obligatorio que el material sea inédito, bajo pena de muerte. Sale uno al año y va dirigido a cualquiera lo suficientemente valiente o idiota que decida comprarlo. El nexo común de los artistas que participan es confuso, pero lo hay. El pvp es azaroso y la distribución casual. Intentamos estar presentes en cualquier acto donde se pueda beber, fumar o ambas cosas a la vez. *